ارزیابی پتانسیل های ژئوتوریسم دامنه های جنوبی مکران(جنوب بلوچستان)

مفهوم ژئوتوریسم یکی ازجنبه های کاربردی پیشرفت جوامع بشری در مناطق محروم دارای استعدادهای بالقوه گردشگری می باشد، به گونه‌ای که با درک صحیح زیر شاخه های علم ژئوتوریسم، دانش افراد در زمینه کشف نقاط جدید در یک مکان دور افتاده و یا خارج از سیطره اقدامات مطلوب دولت، افزایش یافته و باعث مرکز گریزی مکان های جغرافیایی و در نتیجه پیشرفت هر مکان باتوجه به پتانسیل های گردشگری آن خواهد شد. جنوب بلوچستان و سواحل دریای عمان با داشتن اشکال زیبا و متنوع ژئومرفولوژیکی یکی از مناطق ژئوتوریسمی کشور می باشد. این مناظر جذاب ژئومرفولوژیکی، آن چنان تماشایی است که همواره گردشگران بسیاری را به این نقطه از ایران می کشاند. از جمله مهم ترین چهره های ژئومرفولوژیکی، می توان به گل فشان ها، غارهای اطراف تیس، کوه های مریخی (مینیاتوری)، پرتگاه های ساحلی، تالاب ها،تپه های  ماسه ای، ستونهای فرسایشی، لایه بندی، کوهستانهای مناطق شمالی، دره رودها، آبشارها، چشمه آب گرم، چشمه های آب معدنی، کوه های دیوار مانند مکران، حوضچه های جالب در مسیر رودها و غیره، اشاره کرد که بسیار جذاب و دیدنی است. در این تحقیق ابتدا مناطق عمده که توانایی جذب ژئوتوریست را داشتند شناسائی و بر اساس اهمیت آنها در جذب گردشگر اولویت بندی شده اند. سپس نسبت به میزان برخورداری از زیرساختهای توسعه توریسم برای ارائه خدمات و پشتیبانی گردشگری، دسته بندی شده اند. با توجه به تحقیقات صورت گرفته و عوارض ژئومرفولوژیکی منطقه، نتایج تحقیق نشان می دهد، از مناطق جنوب بلوچستان نواحی ساحلی به دلیل عوارض منحصر بفرد (گل فشان، کوههای مینیاتوری، سواحل بالا آمده و...) توان بیشتری برای جذب ژئوتوریست دارد.